‘Alle mensen zijn hier om dezelfde ­reden: je wordt geboren om je ziel te ontdoen van de schillen die eromheen zitten. Die moet je opruimen, want dan kun je in een hogere laag van bewustzijn terechtkomen. Dat gaat via reïncarnatie. Wanneer je in de hoogste, zevende laag bent beland, ben je bij je kern. Dan ben je een kind van God en hoef je niet meer ­terug te komen. Dat zie ik als het grootste geluk, want zo leuk is het hier niet. Er is geen gerechtigheid op aarde. Die is er gelukkig wel aan de goddelijke kant.

​

‘In een van je interviews las ik over ­Nabokov, die zei dat het leven een lichtflits was tussen twee perioden van duisternis. Dat vond ik heel heftig. Wat ben je dan aan het doen hier? Leef je dan alleen maar voor dit moment, is dat genoeg voor je? Dat zou ik echt niet kunnen. Voor mij is het precies andersom. Ik zie dit als een duistere tijd, tussen twee ­perioden van licht. Als ik zou weten: this is it dan spring ik vandaag nog uit het raam. Al die ellende, al die lijdende mensen, al dat verdriet, dat dan nergens toe zou dienen. Gelukkig is er de goddelijke wereld en kunnen we in ons leven groeien.’

​

Lees het hele interview hier online

​